Het binnenste buiten

“Kunstenaar zijn betekent dat je van de morgen tot de nacht, van de lente tot de winter met je werk bezig bent als de drijfveer van het bestaan. Ik wacht niet op inspiratie. Ik word wakker en denk: ik wil vandaag iets beleven! Een goed schilderij maken bijvoorbeeld.”

Beeldend kunstenaar Harrie Gerritz legt zich al meer dan 50 jaar toe op het weergeven van landschap in al haar verschijningsvormen. Zijn gestileerde beeldtaal is direct herkenbaar.

Harrie Gerritz is in 1940 in Wijchen geboren. Hij groeit op tussen de weilanden en zoekt als kind al naar antwoorden in de natuur. Dat zoeken is gebleven, naar beeldend interessante dingen in die natuur; licht, een uitsnede van het landschap, een bijzondere vorm, Het landschap van zijn jeugd vormt nog steeds de inspiratie voor zijn werk; het gebied tussen Maas en Waal, de akkers, de schuren, de rivieren en de torens. In zijn hele oeuvre keren deze facetten terug. Als impressies, als tekens en als dragers voor alle betekenissen daartussenin.

In grafiek, schilderijen, collages en sculpturen vindt Harrie Gerritz verschillende mogelijkheden om een landschap te verbeelden. In de loop der jaren is zijn werk daarbij misschien abstracter geworden, het anekdotische treedt steeds meer naar de achtergrond. Voor de mens is geen plaats in dat landschap, al voel je wel zijn aanwezigheid.

In zijn studietijd op de academie voor beeldende kunst in Arnhem heeft hij al een voorkeur voor eenvoud en terugbrengen van thema’s tot tekens. Begonnen als graficus wordt hij later schilder waarbij hij toen al de grens opzocht tussen het figuratieve en het abstracte. Olieverf wordt in de loop van tijd steeds vaker verruild voor acrylverf; ‘ Hiermee kun je doorwerken en krijg je mooie structuren”. Naast grafiek en schilderwerk maakt Gerritz steeds vaker sculpturen. Deels vind je hierin dezelfde vormen als in zijn schilderijen en grafiek maar nu neemt hij lettterlijk elementen van die natuur in zijn werk op; een tak, een stuk baksteen, hout. Nog altijd blijft het landschap tussen Maas en Waal een onuitputtelijke inspiratiebron. (tekst; Iris Maalderink)

“Ik doe dit werk al ruim vijftig jaar. Steeds opnieuw put ik uit het landschap om een schilderij te maken. Op mijn doeken mag vooral niet te veel staan. Daarom is de manier waarop het gemaakt is belangrijk. Het moet heel intens zijn. De beelddrager, het materiaalgebruik, de textuur en de huid van het schilderij bepalen mede de inhoud.”